Η Σοφία Φιλιππίδου βρέθηκε στο πλατό της εκπομπής Καλύτερα δε γίνεται και μίλησε για τη ζωή της αλλά και την απουσία της από τη μικρή οθόνη.
«Όταν το όραμα σε συναρπάζει καμιά φορά πρέπει να πληρώνουμε για τα όνειρά μας. Εξάλλου κατάφερα στη ζωή μου ζώντας με μέτρο και συντηρητικά αλλά όχι μίζερα να μην χρειάζομαι άμεσα μεροκάματο. Είμαι καλά τα βγάζω πέρα, δεν μου λείπει κάτι. Δεν έχω μεγάλες επιθυμίες, ζω σχεδόν φοιτητικά σε ένα δωμάτιο, έχω τρεις γάτες, έχω 150 γλάστρες. Μαγειρεύω μόνη μου. Αυτό είναι μεγάλη οικονομία για έναν καλλιτέχνη και μπορώ να βάζω χρήματα στην τέχνη μου»
«Εγώ πίστευα ότι γράφω καλά – ακόμα το πιστεύω – αλλά έχασα την πίστη μου στον εαυτό μου. Κατάφερα να κάνω μια δική μου δουλειά στην τηλεόραση η οποία όμως δεν πήγε καλά και απελπίστηκα. Μετά είπα «εντάξει, ας πάω στο σπίτι μου να κάνω θέατρο». Ευτυχώς. Όμως αυτό με έκανε να σταματήσω να γράφω αν και έγραφα από 13 χρονών.
Σκεφτόμουν «και τώρα τι θα κάνω που δεν θα γράφω; Πως θα ζω;» και σκέφτηκα πως «εγώ βλέπω κάτι ωραία όνειρα, δεν κάθομαι να τα γράφω και να τα ζωγραφίζω;». Γιατί αυτό δεν θα μου το απαγόρευε κανείς και ούτε θα περνούσε από καμία κρίση. Ήταν δικά μου, τα έγραφα εγώ για μένα, είναι μέσα στα τετράδια μου και έτσι έχω 25 τετράδια ονείρων», είπε η Σοφία Φιλιππίδου για να προσθέσει πως:
«Όλοι οι άνθρωποι βλέπουν παράξενα όνειρα αλλά ίσως δεν τους δίνουν σημασία γιατί δεν προλαβαίνουν. Εγώ ξυπνάω καμιά φορά τη νύχτα και γράφω μια λέξη γιατί τα όνειρα είναι σαν τα έργα του Μπέκετ. Δεν υπάρχει ειρμός»
