Τα σύγχρονα αυτοκίνητα έχουν την ικανότητα να προστατεύουν καλύτερα από ποτέ τους επιβάτες τους, αλλά έχουν ένα σκοτεινό μυστικό: γίνονται όλο ακόμα πιο «τυφλά».
Η εμπρόσθια κολόνα (γνωστή ως A-pillar), που συνδέει την οροφή με το αμάξωμα, έχει εξελιχθεί από λεπτή μεταλλική δοκό σε χοντρό τοίχο που κρύβει ολόκληρους πεζούς ή ποδηλάτες από το οπτικό πεδίο του οδηγού.
Οι αυστηρές προδιαγραφές ασφάλειας ανάγκασαν τους κατασκευαστές να ενισχύσουν τις κολώνες, ώστε να αντέχουν σε ανατροπές και συγκρούσεις.
Όμως η θωράκιση αυτή έχει τίμημα: σε ένα σταυροδρόμι, ένα παιδί ή ένας ποδηλάτης μπορεί να εξαφανιστούν εντελώς πίσω από το μεταλλικό «τείχος» που άλλοτε προστάτευε, τώρα όμως… τυφλώνει.
Οι μηχανικοί γνωρίζουν το πρόβλημα, αλλά – όπως παραδέχονται πολλοί εκ των έσω – είναι πιο φθηνό να το κρύψεις παρά να το λύσεις.
Οι εταιρείες επιλέγουν να «μπαλώσουν» το ζήτημα με κάμερες, αισθητήρες και 360° συστήματα ορατότητας, που παρουσιάζονται ως τεχνολογική καινοτομία, ενώ στην ουσία μετατρέπουν μια αδυναμία σε προϊόν.
Έτσι, τα αυτοκίνητα φαίνονται πιο ασφαλή στα τεστ, αλλά στην καθημερινότητα μπορεί να γίνουν πιο επικίνδυνα.
Οι οδηγοί μαθαίνουν να εμπιστεύονται τις οθόνες αντί για τα μάτια τους, ενώ η φυσική αίσθηση του δρόμου χάνεται.
Το Euro NCAP βαθμολογεί αερόσακους, φρένα και ζώνες, αλλά όχι ορατότητα.
Μέχρι να υπάρξει σχετική αξιολόγηση, η Α-pillar θα παραμένει ο «αόρατος συνένοχος» ενός σχεδιασμού που προτιμά να δείχνει ασφαλής – παρά να είναι.
