Το παρκάρισμα στην ανηφόρα, συγκαταλέγεται στις πιο απαιτητικές δοκιμασίες που μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμα και ο καλύτερος οδηγός, καθώς απαιτεί μεγάλης ακρίβειας κινήσεις και, φυσικά, υπομονή.
Ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγάλος στα αυτοκίνητα με χειροκίνητο κιβώτιο, μιας και απαιτούνται στοχευμένα «πατήματα» στα πεντάλ του φρένου και του συμπλέκτη.
Επομένως, κάθε φορά που ολοκληρώνουμε με επιτυχία τη συγκεκριμένη δοκιμασία (δίχως να έχουμε χτυπήσει κάποιο από τα ΙΧ ανάμεσά μας) είναι λογικό να κατακλυζόμαστε από μια αίσθηση ανακούφισης.
Πολλές φορές, ωστόσο, για πολλούς οδηγούς, η δοκιμασία δεν τελειώνει με το σήκωμα του λεβιέ του χειρόφρενου, μιας και προτού εξέλθουν από το όχημα, κυριεύονται από το εξής δίλημμα: «Να “κουμπώσω” 1η ταχύτητα ή “νεκρά”»;
Δεν υπάρχει, ωστόσο, λόγος να ταλαιπωρούμε το μυαλό μας. Εφόσον παρκάρουμε σε δρόμο με μεγάλη κλίση και η μούρη του αυτοκινήτου μας κοιτάζει προς τα πάνω, τότε καλό είναι να επιλέξουμε την 1η ταχύτητα.
Ο λόγος έγκειται στο γεγονός ότι ακόμα και αν λυθεί για οποιοδήποτε λόγο το χειρόφρενο, το αυτοκίνητό μας δεν θα τσουλήσει και θα παραμείνει στη θέση του. Αντίστοιχα, όταν σταθμεύουμε σε κατηφόρα, καλό είναι να βάζουμε όπισθεν.
Παράλληλα, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν πολλοί οδηγοί, η στάθμευση με σχέση στο κιβώτιο δεν προκαλεί την παραμικρή φθορά σε αυτό και ως εκ τούτου δεν πρέπει να ανησυχούμε ότι με αυτό τον τρόπο θα χρειαστεί, αργά ή γρήγορα, να επισκεφτούμε το συνεργείο.
Όταν, ωστόσο, είμαστε έτοιμοι να ξεπαρκάρουμε, προτού ενεργοποιήσουμε τον κινητήρα πρέπει να θυμηθούμε να βγάλουμε την ταχύτητα, ή να ξεκινήσουμε έχοντας πατημένο τον συμπλέκτξ.
Διαφορετικά το αυτοκίνητο θα σβήσει και θα «κλωτσήσει», με κίνδυνο να χτυπήσουμε ένα άλλο όχημα που είναι παρκαρισμένο μπροστά ή πίσω μας.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω αφορούν τα αυτοκίνητα με χειροκίνητο κιβώτιο, μιας και στα αυτόματα, απλά επιλέγουμε τη θέση “P” και σηκώνουμε το χειρόφρενο.
