Δύο χρόνια μετά το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, η οικογένεια της Εριέττας Μόλχο εξακολουθεί να αναζητά απαντήσεις για τη μοίρα της αγαπημένης τους. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες οικογένειες των θυμάτων, που είχαν τη δυνατότητα να αποχαιρετήσουν τους δικούς τους ανθρώπους, οι δικοί της δεν έχουν τίποτα να θρηνήσουν. Από την 23χρονη φοιτήτρια δεν βρέθηκε ούτε ίχνος, γεγονός που προσδίδει μια ακόμη πιο τραγική διάσταση στην ήδη βαριά αυτή υπόθεση.
Η μοιραία βραδιά και το χαμένο της ίχνος
Η Εριέττα ταξίδευε με το μοιραίο τρένο και, σύμφωνα με μαρτυρίες συνεπιβατών της, τη στιγμή της σύγκρουσης βρισκόταν στο κυλικείο. Τα σωστικά συνεργεία, αφού διέσωσαν όσους επιζώντες βρέθηκαν στα βαγόνια που συγκρούστηκαν, επικεντρώθηκαν στη συλλογή στοιχείων για την ταυτοποίηση των θυμάτων.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα 56 θύματα, για τα οποία υπήρξε, έστω και με τον πιο τραγικό τρόπο, μια διαδικασία αναγνώρισης, στην περίπτωση της Εριέττας δεν βρέθηκε ούτε βιολογικό ούτε γενετικό υλικό που να της ανήκει. Το γεγονός αυτό αφήνει αναπάντητα ερωτήματα και εντείνει την οδύνη της οικογένειάς της, που ακόμη και σήμερα ζει με την αίσθηση της εκκρεμότητας και της αβεβαιότητας.
Μια ιστορική τραγική ειρωνεία
Η οικογένεια Μόλχο έχει βαθιές ρίζες στη Θεσσαλονίκη και αποτελεί μέρος της ιστορικής εβραϊκής κοινότητας της πόλης, η οποία υπέστη τη ναζιστική θηριωδία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η γιαγιά της Εριέττας ήταν ένα από τα χιλιάδες άτομα που οδηγήθηκαν στα διαβόητα «τρένα του θανάτου» με προορισμό το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Παρά την τραγική αυτή μοίρα, κατάφερε να επιστρέψει, σε ένα από τα ελάχιστα παραδείγματα ανθρώπων που γλίτωσαν από το φρικτό αυτό ταξίδι. Το οξύμωρο, όμως, είναι πως η εγγονή της, 80 χρόνια αργότερα, χάθηκε σε ένα τρένο στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Και ενώ η γιαγιά της κατάφερε να γυρίσει από το Άουσβιτς, η εγγονή της δεν επέστρεψε ποτέ από τη διαδρομή των Τεμπών.
Το λεύκωμα «Εριέττα 28.02.23» και η υποτροφία στη μνήμη της
Πριν από λίγο καιρό, παρουσιάστηκε το λεύκωμα «Εριέττα 28.02.23», το οποίο δημιουργήθηκε με σκοπό να τιμήσει τη μνήμη της. Τα έσοδα από τις πωλήσεις θα διατεθούν στο πρόγραμμα υποτροφιών του Κολλεγίου Ανατόλια, όπου η υποτροφία που θα δοθεί θα φέρει το όνομά της.
Με αυτόν τον τρόπο, η Εριέττα θα μείνει ζωντανή στη μνήμη των ανθρώπων, όχι μόνο ως το 57ο θύμα μιας αδιανόητης τραγωδίας, αλλά και ως ένα σύμβολο που θα δώσει ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, όπως και εκείνη κάποτε.
