Η βάση κάθε δημοκρατίας είναι η τάξη. Η βάση της τάξης είναι η τιμωρία του παραβατικού. Όταν η τιμωρία είναι “χάδι”, το έγκλημα συμφέρει και γίνεται όλο και πιο αδίστακτο.
Οδύρονται τώρα πολιτικοί, δημοσιογράφοι και σχολιαστές των social media για τη ζωή της 20χρονης μητέρας, στα Γλυκά Νερά, αλλά, όταν η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ λέει ότι τα ΙΣΟΒΙΑ πρέπει να είναι ΙΣΟΒΙΑ, είμαστε “ακροδεξιοί”, που… δεν ξέρουν από σύγχρονη σωφρονιστική φιλοσοφία, η οποία θα παραλάβει δήθεν τα κτήνη των Γλυκών Νερών και, με στοργή και «προδέρμ», θα τους παραδώσει, μετά από λίγα χρόνια, χρήσιμους στην κοινωνία.
Όταν οι υπάνθρωποι συλληφθούν —και ελπίζουμε αυτό να γίνει σύντομα— θα διαπιστώσουμε ότι δεν ήταν αυτή η πρώτη εγκληματική πράξη που έκαναν στη ζωή τους. Έχουν συλληφθεί, έχουν αφεθεί ελεύθεροι, έχουν ξανασυλληφθεί, έχουν ξαναφεθεί ελεύθεροι ή καταδικάστηκαν σε μερικούς μήνες με αναστολή ή κάποιος υπουργός, με ευεργετικές διατάξεις, τους απελευθέρωσε.
Έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι το έγκλημα στην Ελλάδα είναι μια προσοδοφόρα δραστηριότητα, με πολύ κέρδος και ελάχιστο ρίσκο. Αν ήξεραν ότι, από τη στιγμή που θα ακουστεί στο δικαστήριο η λέξη «ισόβια», στην υπόλοιπη ζωή τους θα βλέπουν τέσσερις τοίχους, μέχρι να τους βγάλουν από εκεί μέσα “οριζόντιους”, θα το σκέφτονταν πολύ καλύτερα.
Θα μας απασχολήσει κι αυτό το έγκλημα μερικές μέρες, και μετά θα ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν τόσα άλλα, και θα συνεχίσει να κυριαρχεί στον δημόσιο βίο η αντίληψη, ότι η σκληρή τιμωρία του παραβατικού είναι “αυταρχισμός”, και όποιος την υποστηρίζει, είναι “φασίστας”, διότι πρέπει να δώσουμε “στα καημένα τα παιδιά” μια δεύτερη ευκαιρία.
Όμως, η μωρομάνα, που σήμερα το πρωί έχασε τη ζωή της από τα χέρια των ληστών, δεν θα έχει καμία άλλη ευκαιρία να κρατήσει στην αγκαλιά της ένα παιδί, που θα μεγαλώσει ορφανό, ρωτώντας «γιατί;».
