Η ιστορική κάτοικος του νησιού τα τελευταία εννέα χρόνια έγινε τραγούδι, κι όπως είπε η ίδια το άκουσε και της άρεσε. Η κ. Ρηνιώ Κατσοτούρχη είναι η μοναδική κάτοικος της Κινάρου από το 2013, όταν και έφυγε από τη ζωή η σύζυγός της.
Ο Γιώργος Μπάιλας έγραψε τους στίχους και τη μουσική και ο Γιάννης Σολάρης ερμήνευσε το τραγούδι «Η κυρά του Βράχου», το οποίο η κυρά Ρηνιώ όπως είπε βρήκε όμορφο, καθώς το άκουσε και της άρεσε!
Η ίδια μίλησε στην πρωινή εκπομπή της ΕΡΤ για τη ζωή στην Κίναρο, λέγοντας ότι δεν θέλει να φύγει από το νησί και ότι «δεν μου λείπει τίποτα».
Στο τραγούδι περιγράφεται η καθημερινότητά της στη βραχονησίδα, με την κυρά Ρηνιώ πριν λίγους μήνες να γίνεται θέμα για την πρόθεσή της να εμβολιαστεί κατά του κορονοϊού.
Η επιθυμία της υλοποιήθηκε άμεσα χάρη στην κινητοποίηση του δημάρχου Αμοργού, η οποία είναι και η γενέτειρά της, και της κινητής μονάδας εμβολιασμού που έφτασε με σκάφος στο απομακρυσμένο νησί με ανέμους ισχύος 6 μποφόρ.
Ο δήμαρχος Λευτέρης Καραΐσκος είχε δηλώσει «το μήνυμα που στέλνει η κυρά Ρήνη είναι ξεκάθαρο. Είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Ένα μήνυμα ζωής και υπευθυνότητας απέναντι και στον εαυτό μας και στην κοινωνία, κυρίως σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και στους υγειονομικούς, που έχουν δώσει τα τελευταία δύο χρόνια τη μάχη για να ξεπεράσουμε την πανδημία, ότι μόνο με τον εμβολιασμό θα μπορέσουμε ακριβώς να αφήσουμε αυτή την ιστορία πίσω μας. Να θωρακίσουμε την υγεία μας και όλοι μαζί να συνεχίσουμε τη ζωή μας».
Κυρά Ρηνιώ: Συγκινεί η κόρη της
Την αγάπη της προς τον κόσμο για τη στήριξη που δείχνουν στη μητέρα της εξέφρασε η κόρη της κυράς Ρηνιώς, Ακαθή.
Μα σχόλιο της στο YouTube, επισημαίνει «Δεν έχω λόγια για να εκφράσω αυτό που νιώθω σε όλους όσους συντέλεσαν στην δημιουργία του, στην αγαπή που δείχνετε στη μανούλα μου. Είστε υπέροχοι σας ευχαριστώ πάρα πολύ ❤❤»
Κυρά Ρηνιώ: Η καθημερινότητά της στην Κίναρο
Σε πρόσφατη συνέντευξη στον Αθήνα 9,84, η κυρά Ρηνιώ είχε περιγράψει τη ζωή στην Κίναρο.
«Κάθε πρωινό στο νησί είναι κουραστικό. Ξυπνώ από τις 6, ταΐζω τα ερίφια, μετά πηγαίνω στην εκκλησία που είναι σε απόσταση χιλιομέτρου από εδώ, ανάβω τα καντήλια, κάνω όσες δουλειές χρειάζεται, κατεβαίνω κάτω και ξαναρχίζω πάλι… Κάποτε υπήρχαν πολλοί κάτοικοι εδώ, αλλά στη συνέχεια έμεινε μόνον ο πατέρας μου, ονόματι Θηραίος. Πήγα στην Αυστραλία, κατόπιν γύρισα στην Κάλυμνο και όταν ο πατέρας μου ζήτησε να αναλάβω την Κίναρο επειδή ο ίδιος είχε μεγαλώσει, το έκανα γιατί αγαπώ το νησί.
«Τα δυο μου παιδιά είναι στην Κάλυμνο και ο μεγάλος στην Αυστραλία. Ο μικρός μου γιός έρχεται μόλις βρίσκει κάποιο αλιευτικό. Ο χειμώνας είναι δύσκολος στο νησί. Με τα κρύα και τις κακοκαιρίες δεν περνά καΐκι, όπως τώρα, που έχει να φανεί πολύ καιρό. Οι νοτιάδες δεν αφήνουν να μπει σκάφος στο λιμάνι. Για τις τροφοδοσίες, υπάρχει ένα καϊκάκι που έρχεται κάθε 15 ημέρες από την Αιγιάλη».
«Γιατροί και εκπρόσωποι της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, ακόμα και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να’ ναι καλά» την επισκέπτονται και είναι εκεί για ό,τι χρειαστεί.
