«Ταπέτο απλωμένο στον κάμπο το βαρκό, βασίλισσα η Νικιάνα.
Ζώνουν τη ράχη της ως το ριζό του Σκάρου χιλιάδες λιόδεντρα.
Βρέχει τα πόδια της αμέριμνη στη θάλασσα.
Ο οικισμός έκαιγε κερί στη Μεταμόρφωση.
Ο χρόνος, της φύσης τα στοιχεία την άφησαν ερείπιο.»
(Γιάννης Αθηνιώτης, Οδοιπορικό Λευκάδος, Λευκάδα 1989.)
Στην περιοχή «Σωτήρω» στη Νικιάνα Λευκάδας μας έβγαλε πρόσφατα ο δρόμος.
Μια περιοχή με έντονη οικιστική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, που είναι όμως ορατή μόνο από τη θάλασσα και λιγότερο από τον επαρχιακό δρόμο Λευκάδας-Νυδριού.
Έχει πάρει το όνομά της από το ιστορικό ξωκκλήσι του Παντοκράτορα (Μεταμόρφωση του Σωτήρος). Το ξωκκλήσι γιορτάζει κάθε χρόνο στις 13 Αυγούστου (Απόδοση της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος). Συνδέεται με την πρώτη συγκέντρωση των οπλαρχηγών της Ελληνικής Επανάστασης τον Ιούλιο του 1807 υπό την οργάνωση και καθοδήγηση του Ιωάννη Καποδίστρια, που, όπως λέγεται, πραγματοποιήθηκε λίγο πιο πάνω, στη θέση «Μαγεμένου» όπου βρίσκεται και το Μνημείο.
Εδώ βρισκόταν και μία από τις έντεκα συνολικά βρύσες που είχε παλιότερα η κοινότητα Αλεξάνδρου. Χωμένη στα βάτα, μόνο το τοιχίο διακρίνεται σήμερα. Τι να ΄γινε με το νερό;
Η μικρή παραλιούλα που ξέραμε κάποτε χαμένη κι αυτή πλέον από τα έργα συγκράτησης – αντιστήριξης του υπερκείμενου δρόμου από τις κατολισθήσεις που την κατάπιαν. Μια τσιμεντένια σκάλα (νόμιμη κι αυτή;) οδηγεί σήμερα στην υποτιθέμενη παραλία.
Στην περιοχή αυτή καθαρίστηκε πρόσφατα από το κοινοτικό συμβούλιο και ένας κοινόχρηστος χώρος. Να δούμε αν και τι θα γίνει. Μεγάλο και ζωντανό χωριό η Νικιάνα, με χιλιάδες διανυκτερεύσεις κάθε καλοκαίρι, και μια παιδική χαρά δεν διαθέτει. Τώρα πάλι θα μου πείτε και σε άλλα χωριά ή στην πόλη της Λευκάδας που υπάρχουν κλειστές είναι κατακαλόκαιρα…ΠΗΓΗ
