Οι φανατικοί ταξιδιώτες που θέλουν να γυρίσουν όλον τον κόσμο, είναι πρόθυμοι να εξερευνήσουν την απέραντη έκταση της Μητέρας Φύσης σε όλο της το μεγαλείο, ωστόσο ακόμα και για αυτούς υπάρχουν ορισμένα μέρη στον πλανήτη που είναι ιδιαίτερα οδυνηρά να τα επισκεφθείς.
Για οποιονδήποτε. Πρέπει να προσεγγίζονται είτε με μεγάλη προσοχή, είτε καθόλου.
Ένα από αυτά είναι το βουνό Eiger στις Ελβετικές Άλπεις. φτάνει σε ύψος τα 3.970 μέτρα και φημίζεται από τους Ελβετούς αλλά και ολόκληρο τον κόσμο για την επικινδυνότητα που υπάρχει αν θελήσει κάποιος να αναρριχηθεί σε αυτό.
Από το 1935, τουλάχιστον 64 ορειβάτες έχουν χάσει την ζωή τους προσπαθώντας να υπερπηδήσουν τα εμπόδια που έβρισκαν μπροστά τους.
Η πρώτη επιτυχημένη ανάβαση έγινε το 1938, αλλά μάλλον εκείνη οι ομάδα ορειβατών ήταν πιο τυχερή από πολλές που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια.
Οι ορειβάτες βάζουν ως στόχο να ανέβουν στην βόρεια πλευρά του βουνού, η οποία προσφέρει μια θέα σε μια σειρά από χωριά, που χωρίς να το θέλουν έχουν γίνει μάρτυρες σε πολλά τραγικά περιστατικά.
Η πανέμορφη αυτή πλευρά το έχει μετατρέψει κυριολεκτικά σε μια παγίδα θανάτου.
Το 2009, οι σοροί δυο ανδρών από το κέντρο εκπαίδευσης του ελβετικού στρατού βρέθηκαν σε εκείνη την περιοχή.
Οι δυο ορειβάτες, οι οποίοι πιστεύεται πως ήταν έμπειροι και αρκούντως εξοπλισμένοι, ανακαλύφθηκαν από μια ομάδα έρευνας πολλές ημέρες μετά την δήλωση εξαφάνισής τους. Οι δυο άτυχοι ορειβάτες πάγωσαν μέχρι θανάτου αφού παγιδεύτηκαν πάνω στην διαδρομή της αναρρίχησης.
Το 1966, ένας χωρικός είδε τον Αμερικανό ορειβάτη John Darlin να πέφτει από το βουνό κατά τη διάρκεια της ανάβασής του με τη βοήθεια του τηλεσκόπιού του. «Γύρισα προς τα πάνω το τηλεσκόπιο, ακολουθώντας την γραμμή της διαδρομής των ορειβατών. Τότε μια φιγούρα, ντυμένη στα κόκκινα μπήκε στο κάδρο. Έπεφτε, κουτρουβαλούσε. Αισθάνομαι σαν να είναι κρεμασμένος εκεί για πάντα», είχε δηλώσει στην Daily Mail.
Χαλαροί βράχοι και καταιγίδες μπορούν να προκύψουν ανά πάσα στιγμή κατά μήκος της όψης του βουνού, υποβάλλοντας τους λάτρεις των χειμερινών σπορ σε αυτό που συχνά έχει γίνει η συνθήκη του θανάτου τους.
Μερικά πτώματα αφήνονται να κρέμονται στα σχοινιά αναρρίχησής τους για εβδομάδες, έως ότου οι καιρικές συνθήκες επιτρέψουν στους διασώστες να φτάσουν σε αυτά.
