Έστειλα αυτή τη φωτογραφία στον άνδρα μου πριν μερικές εβδομάδες. Θυμάμαι να νιώθω τόσο λυπημένη και νικημένη. Κάτι που έχω νιώσει αρκετές φορές από τότε.
Η εγκυμοσύνη με ένα νήπιο είναι η χειρότερη περίοδος για μια μαμά. Ναι, η χειρότερη περίοδος για την ψυχική της υγεία. Αλλά και η πιο συναισθηματική. Νιώθει ότι δεν κάνει αρκετά και ότι δεν είναι αρκετή. Μοιάζει σαν να έχει φύγει εκείνη η γεμάτη ενέργεια και παιχνιδιάρα μαμά, που ήταν πριν την εγκυμοσύνη. Και δεν θέλω το παιδί μου να νιώθει ότι είμαι έτσι.
Ξέρω ότι αυτό είναι προσωρινό. Ξέρω ότι είμαι ο κόσμος του. Ξέρω ότι κάνω ο,τι καλύτερο μπορώ για εκείνον και ξέρω ότι η αγάπη του είναι ανιδιοτελής. Προς όλες τις μαμάδες που το διαβάζουν αυτό και νιώθουν ίδια με εμένα, σας νιώθω.
Είναι δύσκολο να αισθάνεσαι ότι δεν είσαι η καλύτερη μαμά για το παιδί σου. Είτε εξαιτίας της εξάντλησης, της ναυτίας, των πόνων στο κορμί σου ή απλά εξαιτίας της βαρεμάρας που σε κάνουν να μην είσαι η μαμά που θα ήθελες.
Γι’ αυτό θα σας πω αυτό που είπε ο σύζυγός μου σε εμένα: «Μωρό μου είσαι σκληρή με τον εαυτό σου. Είσαι μια καταπληκτική μαμά για τον γιο μας και προσπαθείς να του χαρίσεις έναν μικρό αδερφό για να παίζει μαζί του για το υπόλοιπο της ζωής του».
Μαμά, είσαι πολύ σκληρή με τον εαυτό σου. Κάνεις καταπληκτική δουλειά με τα παιδιά σου (ή το παιδί σου)Και προσπαθείς να του χαρίσεις το ομορφότερο δώρο, ένα αδερφάκι.
