Μικρά, μεγάλα, άγρια ή οικόσιτα, τα ζώα κάνουν συχνά πυκνά την εμφάνιση τους στους ελληνικούς δρόμους, ιδιαίτερα στην επαρχία. Ποιος άλλωστε δεν πετύχει έστω και μια φορά στη ζωή του οδηγώντας, γάτα, σκύλο, αλεπού, λαγό ή ολόκληρο κοπάδι, μια κατάσταση που εμπεριέχει μεγάλο κίνδυνο για την ασφάλεια μας αν εκδηλωθεί αιφνιδιαστικά αν δηλαδή δούμε το ζώο την τελευταία στιγμή, με ελάχιστα περιθώρια αντίδρασης.
Ευθεία πορεία η μόνη λύση
Το στιγμή που αντικρίσουμε το ζώο και αντιληφθούμε ότι βρίσκεται πάνω στο δρόμο σε τροχιά σύγκρουσης με εμάς τότε ξεκινάμε άμεσα να επιβραδύνουμε όσο νωρίτερα μπορούμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων του αυτοκινήτου μας. Πατάμε δυνατά το μεσαίο πεντάλ -φρένο πανικού- και δεν το αφήνουμε αν η ταχύτητα δεν μειωθεί δραστικά.
Επειδή τη στιγμή που θα δούμε το ζώο δεν θα έχουμε ξεκάθαρη αντίληψη της ταχύτητας με την οποία κινούμαστε -λόγω και του πανικού που θα νιώσουμε-, σε καμία περίπτωση δεν προσπαθούμε να εκτελέσουμε κάποιον ελιγμό αποφυγής με το τιμόνι, ακόμη και αν είναι σίγουρο ότι θα χτυπήσουμε το ζώο. Αυτό το κάνουμε άσχετα από το αν το ζώο είναι μικρόσωμο ή μεγαλόσωμο.
Ακολουθώντας ευθεία πορεία, μειώνουμε σημαντικά την πιθανότητα να χάσουμε τον έλεγχο με αποτέλεσμα το όχημα να ανατραπεί από την απότομη τιμονιά που θα κάνουμε, να συγκρουστεί με άλλο διερχόμενο από την αντίθετη λωρίδα όχημα ή με όχημα που βρίσκεται εκείνη τη στιγμή σταματημένο στην άκρη του δρόμου. Μειώνουμε επίσης σε τεράστιο βαθμό την πιθανότητα να βγούμε εκτός δρόμου. Ακολουθούμε αυτή την τακτική χωρίς παρέκκλιση και στην περίπτωση που το αυτοκίνητο μας δεν είναι εφοδιασμένο με ABS ή/και σύστημα δυναμικής ευστάθειας. Η απουσία αυτών των συστημάτων κάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου σχεδόν αδύνατο σε αυτή την περίπτωση.
Γιατί δεν προσπαθώ να αποφύγω το ζώο
Εκτός από τους κινδύνους που αναφέρουμε παραπάνω, ο επόμενος λόγος που δεν εκτελούμε ελιγμό για να αποφύγουμε το ζώο είναι ότι το τελευταίο δεν είναι «σταθερό εμπόδιο» και ένας ακραίος ελιγμός δεν εξασφαλίζει ότι θα την αποφύγουμε. Κανείς δεν γνωρίζει αν το ζώο θα παραμείνει στην ίδια θέση ή αν θα προσπαθήσει το ίδιο να μας αποφύγει κινούμενο δεξιά ή αριστερά από το αυτοκίνητο.
Επίσης, το ότι εσείς είδατε το ζώο δεν ισχύει απαραίτητα και για το όχημα που μπορεί να σας ακολουθεί. Ο οδηγός του απλά βλέπει το αυτοκίνητο μπροστά του να φρενάρει πολύ δυνατά και προσπαθεί να το αποφύγει. Το ίδιο θα κάνει και μια μοτοσικλέτα γι’ αυτό και πρέπει πάντα να είμαστε σε θέση να ελέγξουμε γύρω μας πριν πραγματοποιήσουμε αλλαγή κατεύθυνσης.
Ακολουθούν οι γενικοί κανόνες που θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας για να μειώσουμε τις πιθανότητες να βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων στη συνάντησή μας με ένα ζώο. Ειδικά τώρα τις διακοπές που θα βρεθούμε και περισσότερες ώρες στο δρόμο σε άγνωστες διαδρομές.
1) Συγκεντρώνουμε από πριν όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε για τη διαδρομή που θα κάνουμε και τα ζώα που ενδέχεται να συναντήσουμε σε αυτή.
2) Τηρούμε τα όρια ταχύτητας στον επαρχιακό ή κινούμαστε χαμηλότερα από αυτά, αν εντοπίσουμε πινακίδα κινδύνου στο δρόμο που να μας ενημερώνει για τη διέλευση οικόσιτων ή άγριων ζώων.
3) Ακόμη και αν αντιληφθούμε ένα ζώο πολύ πριν φτάσουμε κοντά του, είτε βρίσκεται πάνω στο δρόμο είτε στην άκρη του, μειώνουμε την ταχύτητα μας σημαντικά και βρισκόμαστε σε αυξημένη εγρήγορση καθώς το πλησιάζουμε. Ο λόγος είναι η πάντα απρόβλεπτη αντίδραση του ζώου είτε πρόκειται για άγριο είτε για οικόσιτο.
4) Αν οδηγούμε νύχτα η προσοχή στο δρόμο πρέπει να είναι διπλή τόσο πάνω σε αυτόν όσο και στις άκρες του. Τα μάτια των ζώων, που φαίνονται σα να λαμπυρίζουν στο σκοτάδι, είναι αυτά που ψάχνουμε και εμείς να εντοπίσουμε, τα οποία και θα δούμε σε σημαντικά μεγαλύτερη απόσταση από ότι το ίδιο το ζώο.
