«Θα παρακαλά να είχε πεθάνει πριν μπει στη φυλακή». Με αυτή τη σοκαριστική φράση η Ματούλα Καριέρε, η οποία έζησε τον εφιάλτη των φυλακών για εννέα μήνες, το 1990, αναφέρθηκε στην Ρούλα Πισπιρίγκου και στο πώς θα την αντιμετωπίσουν οι άλλες κρατούμενες.
«Καταρχάς υπάρχει ο άγραφος νόμος των φυλακών, ο οποίος για παιδοκτόνους είναι ο πιο σκληρός. Τη νύχτα θα προσπαθεί να κοιμηθεί, όμως όλες οι άλλες κρατούμενες από τα κελιά δεν θα την αφήνουν σε ησυχία! Λέξεις όπως “φόνισσα”, “τέρας” θα στοιχειώνουν τις νύχτες της!
Δεν θα μπορεί να κοιμηθεί νύχτα μέρα. Είναι σαν να σου φωνάζουν οι Ερινύες και να σου τριβελίζουν το μυαλό. Αν είναι τώρα στην απομόνωση, τίποτα δεν θα ξεχαστεί σε όποια φυλακή και αν πάει. Παντού επικρατεί ο ίδιος άγραφος νόμος», είπε η Ματούλα και πρόσθεσε:
“Αυτά που ζουν οι παιδοκτόνοι στη φυλακή είναι σαν σκηνικό από ταινία θρίλερ. Δεν υπάρχει το “πακέτο” που ζουν οι παιδοκτόνοι. Εχεις να κάνεις με διαφορετικές γυναίκες, με διαφορετική αντιμετώπιση η μία με την άλλη. Είναι τρομερό, είναι αδίστακτες» λέει και προσπαθεί να θυμηθεί με κάθε λεπτομέρεια όσα συμβαίνουν μέσα, όταν κλείσουν οι πόρτες των κελιών. «Καταρχάς αυτά που ακούω περί σεσουάρ μέσα στη φυλακή και τέτοια, είναι βλακείες. Αν της αφήσουν βέβαια και τα μαλλιά και δεν τη “φερμάρει” καμιά συγκρατούμενη.
Συνήθως στην αρχή τις αφήνουν να πιστεύουν ότι δεν θα γίνει τίποτα κι έπειτα από καιρό κάποια θα τη στριμώξει και θα γίνει… ζημιά. Επίσης δεν δίνουν απολύτως τίποτα που θα μπορούσε να επιφέρει τον θάνατο σε μια κρατούμενη. Θυμάμαι εγώ που ήθελα να βάψω το κελί μου, δεν μου έδιναν χρώμα γιατί φοβούνταν μην το πιω και αυτοκτονήσω με αυτό. Επίσης ακούω διάφορα για το μπάνιο κ.λπ. Κάποια στιγμή θα πρέπει να βγει από το κελί της και να κάνει μπάνιο. Μήπως νομίζετε ότι τα κελιά έχουν μπάνιο;
Όλες κρατούμενες γνωρίζουν τα πάντα λόγω της δημοσιότητας που έχει πάρει η υπόθεση. Εγώ τότε είχα συγκρατούμενη μια γυναίκα από τη Λάρισα που είχε σφάξει ένα παιδάκι έξω από το σχολείο επειδή ήταν καψούρα με τον πατέρα του παιδιού. Όλες αυτές οι γυναίκες δεν περνάνε καθόλου καλά στις φυλακές. Γιατί το έγκλημα παιδιών είναι θέμα τιμής για τη γυναικεία φύση. Να έχεις σκοτώσει τον σύζυγό σου, δεν νοιάζεται κανείς. Όμως το να σκοτώσεις ένα παιδί και να μπεις φυλακή είναι ό,τι χειρότερο.
Γιατί οι περισσότερες γυναίκες έχουν παιδιά και όλες ανυπομονούν το επισκεπτήριο για να τα δουν και να τα αγκαλιάσουν. Η μάνα είναι το ιερότερο πράγμα και στη φυλακή ο όρος αυτός είναι πολύ ψηλά. Ακουσα επίσης ότι θα προαυλίζεται μόνη της. Ναι, αλλά από τα παράθυρα θα της φωνάζουν οι υπόλοιπες. Δεν θα θέλει να βγει ούτε στον ήλιο. Δυστυχώς θα περάσει πολύ άσχημα».
