«Αδιανόητη καφρίλα»: Η δηκτική αντίδραση στη φράση του Βασίλη Οικονόμου για τον θάνατο ενός ηλικιωμένου
Στις 9 Αυγούστου 2025, ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, Βασίλης Οικονόμου, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων όταν, αναφερόμενος στο τραγικό περιστατικό ενός ανθρώπου, περίπου 70 ετών, που κάηκε ζωντανός στη Κερατέα, χρησιμοποίησε τη φράση ότι «ήταν μεγάλης ηλικίας» . Η συγκεκριμένη δήλωση έγινε αντιληπτή από πολλούς ως ψυχρή και υποτιμητική, ενώ η φράση «Αδιανόητη καφρίλα!!!» κυκλοφόρησε ευρέως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως έντονη καταδίκη .
Δείτε το βίντεο:
Αδιανόητη καφρίλα !!!
«Μεγάλης ηλικίας» ο άνθρωπος που κάηκε ζωντανός χθες για τον Οικονόμου της ΝΔ.
ΔΕΙΞΤΕ το στους παππούδες κ τις γιαγιάδες σας, να δουν σε πόσο εκτίμηση τους έχουν τα κυβερνητικά λαμόγια.
Ο άνθρωπος που κάηκε ήταν 70 χρονών κ κάτι…pic.twitter.com/MFkbDGyaBI— Πεν Νταλαούρα (@ntalaoura) August 9, 2025
Η χρήση του σχολίου «Μεγάλης ηλικίας» για τον θάνατο ενός 70χρονου ενεργοποίησε τα κοινωνικά στερεότυπα και φρύαξε την ευαισθησία του κοινού, καθώς η συντριπτική πλειονότητα θεωρεί ότι η ηλικία δεν πρέπει να αποτελεί περίοδο μείωσης της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Το γεγονός αυτό έγινε αντικείμενο κριτικής, με πολλούς χρήστες να ζητούν σεβασμό προς τους ηλικιωμένους και να καταγγέλλουν ως παντελώς άστοχη και ακίνδυνη τη δήλωση.
Η ενόχληση δεν πήρε μόνο τη μορφή σχολίων στο διαδίκτυο: χρήστες και δημοσιογράφοι χαρακτήρισαν τη στάση αυτή ως εξαιρετικά αμελή, «κρύα» και μη πνευματική.
Τούτη τη φορά, ο δημόσιος διάλογος επισημαίνει την ανάγκη για πολιτική ευαισθησία και προσοχή στην επιλογή των λέξεων. Σημαντικό ήταν ότι ένα τραγικό γεγονός—ο θάνατος ενός ανθρώπου από φωτιά—δέχτηκε σχολιασμό που εστίασε όχι στον πόνο και στην απώλεια, αλλά στην ηλικιακή συνθήκη του θύματος, με αποτέλεσμα έντονη κατακραυγή.
Συμπέρασμα
Η συγκεκριμένη φράση του Βασίλη Οικονόμου θεωρήθηκε από πολλούς ως παράδειγμα πολιτικής αναλγησίας και κοινωνικής αναλγησίας, ιδίως όταν συνοδεύεται από την υπονομευτική υπενθύμιση ότι η απώλεια ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και αξιοπρέπεια—όχι ως «αναμενόμενη» ή «λιγότερο σημαντική».
