Ο Σπύρος Μπιμπίλας έλαβε τον λόγο στη διάρκεια της συζητήσης του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και δεν δίστασε να αποκαλύψει πράγματα από την προσωπική του ζωή. Ευτυχώς, που δεν χρειάστηκε το κανάλι της Βουλής να βάλει το σήμα του “ακατάλληλο διά ανηλίκους”.
«Θα κλείσω με μια προσωπική μου αναφορά, με μια δημόσια εξομολόγηση. Εγώ, γεννήθηκα στη δεκαετία του 50, σε μια συνηθισμένη μεσοαστική οικογένεια στο κέντρο της πόλης. Ανδρώθηκα στη 10ετία του 60. Από πολύ μικρός κατάλαβα ότι σε κάτι διέφερα από άλλους ανθρώπους. Πως το κατάλαβα; Όταν στα μουσεία, που εγώ λατρεύω την αρχαία Ελλάδα από μικρό παιδί, προσκολλιόμουν στα αγάλματα τα ανδρικά και όχι τα γυναικεία. ‘Αρα κάτι με τραβούσε από τη φύση μου. Διάβαζα Καβάφη και Λαπαθιώτη και ταυτιζόμουν με αυτούς τους σπουδαίους δημιουργούς. Έκλαιγα κρυφά, γιατί έπρεπε να κρύψω κάτι, που ντρεπόμουν γι΄αυτό και δεν μπορούσα να το πω ούτε στους γονείς μου» είπε αρχικά και συνέχισε:
«Έγινα ένα εσωστρεφές, ένα μελαγχολικό παιδί που έγραφε ποιήματα. Μεγάλωσα όμως έφτιαξα ισχυρές σχέσεις, δεσμούς, σπουδαίους συντρόφους, οι οποίοι σήμερα είναι η ακριβή μου οικογένεια, μαζί με τα αδέλφια μου. Αυτά τα κρυφά δάκρυα με οδηγούν σήμερα στα 68 μου χρόνια να αγωνίζομαι για να μην κλάψουν άλλα παιδιά στο μέλλον, για να είναι ευτυχισμένα, για να μην φοβηθούν να πουν τι είναι, τι τους ελκύει, με ποιους θέλουν να ζήσουν. Επιτέλους είμαστε όλοι άνθρωποι», είπε ο ειδικός αγορητής της Πλεύσης Ελευθερίας.
Σήμερα παίρνει σάρκα και οστά η λύση ενός ζητήματος ισότητας που εδώ και χρόνια ταλανίζει πολλούς ανθρώπους, είπε ο Σπύρος Μπιμπίλας και πρόσθεσε ότι κανείς δεν μπορεί να έχει εξουσία στο σώμα ενός άλλου ανθρώπου και πως εκείνος θέλει να το διαθέτει. Οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι δεν στερούνται σε τίποτα από τη δυνατότητα και ικανότητα να μεγαλώνουν παιδιά, είπε ο ειδικός αγορητής της Πλεύσης Ελευθερίας και κατήγγειλε τον διχαστικό και ρατσιστικό λόγο που τις προηγούμενες ημέρες ακούστηκε εντός της Βουλής, σε βάρος μιας μερίδας διαφορετικών ανθρώπων.
