Στο «στόχαστρο» των ΜΜΕ έχει βρεθεί η προϊσταμένη της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας της Πάτρας Αγγελική Τσιόλα, η οποία στην δεύτερη κατάθεσή της στην ανακρίτρια για τον θάνατο της μικρότερης κόρης των Πισπιρίγκου–Δασκαλάκη, Ίριδας, «αναιρεί» ουσιαστικά την πρώτη κατάθεση που έδωσε τον περασμένο Αύγουστο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κ. Τσιόλα απέρριψε ότι ο θάνατος της 6 μηνών Ίριδας προήλθε από ασφυξία όπως είχε διαπιστωθεί μετά την έκθεση των ιατροδικαστών Καρακούκη – Καλόγρηα και έκανε λόγο για απροσδιόριστη αιτία θανάτου.
Σε ανακοίνωσή της, μέσω του δικηγόρου της, η κ. Τσιόλα αναφέρει ότι προχωρά σε αγωγή κατά της παθολογοανατόμου για ανακριβές επιστημονικό εύρημα, η οποία όπως αναφέρει «παρέσυρε την έρευνα σε λανθασμένα μονοπάτια και συμπεράσματα».
Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση της κ. Τσιόλα:
«Προς αποκατάσταση της αλήθειας, αναφορικά με δημοσιεύματα Μ.Μ.Ε. και τηλεοπτικές εκπομπές, δέον να αναφερθούν τα εξής:
Η Προϊσταμένη της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πατρών, κα Αγγελική Τσιόλα, προέβη στην ιατροδικαστική διερεύνηση της σορού της Ίριδος, συντάσσοντας προς τούτο την ιατροδικαστική της έκθεση, και αξιολογώντας την έκθεση της αρμόδιας Παθολογοανατόμου, η οποία, όπως εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε, κατέγραψε το ανακριβές εύρημα, καθ’ ομολογίαν της πλέον, της αγενεσίας-υποπλασίας-φλεβόκομβου, το οποίο, ελλείψει και άλλων ευρημάτων, δέσμευσε την αρμόδια Ιατροδικαστή.
Η Ιατροδικαστής, κα Αγγελική Τσιόλα, λειτουργώντας απολύτως de lege artis ιατροδικαστικώς, και με ηθική κατεύθυνση, ενημέρωσε τις αρμόδιες Εισαγγελικές Αρχές, για την αναγκαιότητα συνδυαστικής διερεύνησης των τριών (3) θανάτων παιδιών, στην ίδια οικογένεια, σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Στο πλαίσιο της ανακριτικής έρευνας, κατέθεσε στην Ανακρίτρια την επιστημονική της άποψη, στηριζόμενη στα ευρήματα της έκθεσης του ορισθέντος, νεότερου, Παθολογοανατόμου, τα οποία εξίσου την δέσμευσαν. Αφού, μάλιστα, έλαβε υπ’ όψιν της την νεότερη κατάθεση του Παθολογοανατόμου, και κληθείσα για νεότερη ένορκη κατάθεση, τοποθετήθηκε επί του περιστατικού της, στηριζόμενη σε επιστημονικό κριτήριο. Ελλείψει ευρημάτων, σύμφωνα με τους κανόνες της ευρωπαϊκής εναρμόνισης, που διδάσκονται και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δύναται να καταγραφεί ως αιτία θανάτου «αδιευκρίνιστος», ελλείψει άλλων ευρημάτων, νεκροψιακών, νεκροτομικών, παθολογοανατομικών, τοξικολογικών και τυχόν άλλων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι αποκλειστικό προνόμιο των Εισαγγελικών και ιδίως των Δικαστικών Αρχών, να επιβεβαιώσουν ή να αποκλείσουν, με στοιχεία της προανάκρισης, την αναζητούμενη αιτία θανάτου. Ο δε Ιατροδικαστής δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται εν γνώσει του ή εν αγνοία του, για τη στοιχειοθέτηση της ζητούμενης ή αναζητούμενης αιτίας θανάτου, ακόμη και όταν αυτή φαντάζει απείρως πιθανή, λόγω του ότι η Ιατροδικαστική Επιστήμη είναι θετική επιστήμη, και πρέπει να στηρίζεται αμιγώς στο τρίπτυχο παρατήρηση-πείραμα-απόδειξη, κι ουχί σε κανόνες αποδείξεως τύπου ηθικής απόδειξης, που αρμόδια να την επιστρατεύουν είναι αποκλειστικά τα Δικαστήρια.
Η αρμόδια Ιατροδικαστής, για την νεκροτομική διερεύνηση, αποκλειστικά της σορού της Ίριδος, και όχι και των άλλων δύο (2) παιδιών, που θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση να εξεταστούν συνδυαστικά, κατά τη γνώμη μας, δεν ευθύνεται για την τυχόν μη προσήκουσα διερεύνηση της υπόθεσης σε επίπεδο προανάκρισης και ανάκρισης, και ουδόλως δύναται η ίδια να «υποβοηθήσει» τις αρμόδιες Αρχές, διά της κατασκευής ανύπαρκτων, επιστημονικών, στοιχείων και ευρημάτων, εριζόμενων μάλιστα. Όσο βουβός είναι ενίοτε ο «ασφυκτικός» θάνατος, άλλο τόσο βουβά είναι και τα στοιχεία, στα οποία κάποιοι επιδιώκουν να στηρίξουν, ανεπιτυχώς, το αναζητούμενο αποτέλεσμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για την περαιτέρω «ασφυξία δικαίου», που προκαλείται.
Η αρμόδια Ιατροδικαστής, κλήθηκε να καταθέσει ενόρκως σε συμπληρωματική εξέταση, από την αρμόδια κα Ανακρίτρια. Διά του Πληρεξουσίου Δικηγόρου της, Γιάννη Απατσίδη, αιτήθηκε, την χορήγηση, κατ’ άρθρο 147 Κ.Π.Δ., των ενόρκων καταθέσεων της πρώτης Παθολογοανατόμου, προκειμένου να στραφεί σε βάρος της δικαστικά, για όσα ψεύδη εκείνη φέρεται να κατέθεσε. Η αίτησή της αυτή απορρίφθηκε από την αρμόδια Ανακρίτρια και τον αρμόδιο Εισαγγελέα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις τέτοιου είδους αιτήσεις γίνονται δεκτές, άλλως ο ενδιαφερόμενος παρακωλύεται να προσφύγει στη Δικαιοσύνη και να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά του. Κατ’ εντολήν, διά του Πληρεξουσίου Δικηγόρου της, απευθύνθηκε στην διάδικο της δικογραφίας, εν προκειμένω κατηγορουμένη, νομίμως εκπροσωπούμενη, προκειμένου να λάβει γνώση των συγκεκριμένων ενόρκων βεβαιώσεων, ώστε να ασκήσει για λογαριασμό της Ιατροδικαστού τα νόμιμα δικαιώματά της. Η διάδικος έχει το δικαίωμα, κατά την έμφρονα αντικειμενική κρίση, να χορηγεί αντίγραφα των ζητούμενων εγγράφων, καθόσον αφορούν σε δικά της ευαίσθητα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, και η επεξεργασία τους γίνεται για νόμιμο σκοπό. Ουδεμία συναλλαγή, συγκάλυψη ή κάλυψη, λοιπόν, έλαβε χώρα, γιατί κάτι τέτοιο δεν λαμβάνει χώρα εν γνώσει των Δικαστικών και Εισαγγελικών Αρχών.
Από την μελέτη και αξιολόγηση των συγκεκριμένων ενόρκων καταθέσεων προκύπτει και τεκμηριώνεται, ότι η αρμόδια πρώτη Παθολογοανατόμος, αφενός κατέγραψε, αρχικώς, αναληθές-ανακριβές επιστημονικό εύρημα, αυτό της αγενεσίας-υποπλασίας φλεβόκομβου, παρασύροντας έτσι την έρευνα σε λανθασμένα μονοπάτια και συμπεράσματα, αφετέρου, στη συνέχεια, μεθόδευσε και κατασκεύασε την αλλαγή της επιστημονικής της άποψης, για την οποία δήθεν ενημέρωσε την αρμόδια Ιατροδικαστή, ενώ από τις επανειλημμένες συνεντεύξεις της στα Μ.Μ.Ε. αποδεικνύεται ότι ψεύδεται. Η κα Αγγελική Τσιόλα θα κινηθεί σε βάρος της δικαστικά, καταθέτοντας εναντίον της, σε σύντομο χρονικό διάστημα, αγωγή. Από την συνεκτίμηση των στοιχείων της δικογραφίας, θα έπρεπε, όμως, οι αρμόδιες Εισαγγελικές και Δικαστικές Αρχές να κινηθούν αυτεπαγγέλτως σε βάρος της, κατ’ άρθρο 39 Κ.Π.Δ..
Η αρμόδια Ιατροδικαστής, Προϊσταμένη της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πατρών και Ιατροδικαστής του Ελληνικού Κράτους, προβαίνει στην ιατροδικαστική διερεύνηση περιστατικών που χρήζουν διερεύνησης, και καταθέτει ενόρκως, ενώπιον των αρμόδιων Αρχών, στηριζόμενη αμιγώς στα επιστημονικά της ευρήματα, και χωρίς καμία απολύτως διάθεση συγκάλυψης, κάλυψης ή ταύτισης, με οποιονδήποτε κατηγορούμενο ή τον εκάστοτε συνήγορό του, ουδέποτε δε έχει κατηγορηθεί για συγκάλυψη εγκλημάτων. Η ανεύρεση της αλήθειας, και η ορθή απονομή δικαιοσύνης, είναι μία διεργασία ιδιαίτερα σύνθετη επιστημονικά, δεοντολογικά, και νομικά. Ουδείς επιτρέπεται να υποκαθιστά τον φυσικό δικαστή, και ν’ αναγάγει τις συγκεκριμένες υποθέσεις ως κάτι το τόσο προφανές, είτε υπέρ είτε κατά του κατηγορουμένου, τη στιγμή που είναι κάτι πρωτόγνωρο στην παγκόσμια κοινότητα. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, και τα μέσα δεν επιτρέπεται να είναι κίβδηλα».
