Το ζήτημα των πετρελαίων ενέχει ιδιαιτέρα και κεφαλαιώδη σημασία για την χώρα μας. λόγω των μεγάλων ποσών συναλλάγματος τα οποία εκρέουν στην αλλοδαπή. για την προμήθεια πετρελαίου και των διαφόρων παραγώγων του.
Η Ζάκυνθος είναι μία από τις περιοχές της Ελλάδος που από αρχαιοτάτων χρόνων έχει εντοπισθεί και καταγραφεί από τους συγγραφείς. η ύπαρξη πετρελαίου.
Πρώτος ο Όμηρος επισημαίνει την ύπαρξη τους στην περιοχή Κερί της Ζακύνθου. Αργότερα ο Ηρόδοτος, επισκεπτόμενος την Ζάκυνθο, περιγράφει την ύπαρξη μικρών λιμνών που στον πυθμένα τους οι ντόπιοι ανεύρισκαν άσφαλτο την οποία συνέλεγαν σε αμφορείς.
Αλλά και άλλοι συγγραφείς της αρχαιότητος αναφέρουν τις ασφαλτούχες πηγές της Ζακύνθου, όπως ο Πλίνιος στην «Φυσική Ιστορία» του, ο Διοσκουρίδης στο «Περί Ύλης Ιατρικής» σύγγραμμά του, και ο Βιτρούβιος στο «Περί Αρχιτεκτονικής» βιβλίο του.
Από τους νεώτερους συγγραφείς, ο Γάλλος ποιητής και πολιτικός Σατωβριάνδος ο οποίος επισκέφθηκε την Ζάκυνθο το 1806 στο έργο του «ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», γράφει ότι: «Η Ζάκυνθος είναι σήμερα ξακουστή για τις πετρελαιοπηγές της».
Και τίθεται το ερώτημα: Τι πετρελαιοπηγές είδε ο Σατωβριάνδος στην Ζάκυνθο για τις οποίες ήταν από το 1806 ξακουστή;;;
Οι επιφανειακές εμφανίσεις της ασφάλτου συναντώνται και μέχρι σήμερα στην Ζάκυνθο. Ιδιαίτερα στο νότιο άκρο της, παρά την θέση Κερί, και πλησίον της θαλάσσης υπάρχει μικρά χερσόνησος βαλτώδης, όπου σε πολλά σημεία εμφανίζεται επιφανειακά η άσφαλτος. Στο μέρος μάλιστα αυτό υπάρχει μικρό αβαθές φρέαρ το οποίο οι ντόπιοι αποκαλούν «πηγάδι του Ηροδότου». Φαίνεται ότι ολόκληρη η περιφέρεια είναι πετρελαιούχος, διότι πίσσα και άσφαλτος (που είναι προϊόντα του πετρελαίου) ανευρίσκονται στον πυθμένα του παρακείμενου κόλπου, πολλές φορές δε οι αλιείς, όταν η θάλασσα είναι γαλήνια παρατηρούν κηλίδες πετρελαίου επί της επιφανείας της θαλάσσης και αισθάνονται την χαρακτηριστική οσμή του πετρελαίου.
Όπως μας πληροφορεί ο χημικός Δρ. Ευάγγελος Μπόμπος σε άρθρο του με τίτλο «Τα πετρέλαια της Ζακύνθου» που δημοσίευσε στην εβδομαδιαία εγκυκλοπαιδική επιθεώρηση «Ο ΗΛΙΟΣ» της 25ης Ιανουαρίου 1941, η πρώτη προσπάθεια για αναζήτησης πετρελαίου στο Κερί της Ζακύνθου έγινε μεταξύ των ετών 1848 – 1852 με την διάνοιξη φρεάτων από το Αυστριακό Λόϋδ, χωρίς όμως επιτυχία. Μια δεύτερη προσπάθεια στην ίδια θέση με διάνοιξη φρεάτων έγινε από την Αγγλοαμερικανική Εταιρεία υπό τον Γιορκ κατά τα έτη 1866 – 1867. Εκ του ενός φρέατος εξήλθαν πέντε περίπου τόννοι πετρελαίου σε λίγες ώρες, κατόπιν όμως η εκροή σταμάτησε.
Αργότερα κατά το 1891 με δαπάνες του Ελληνικού κράτους το οποίο διέθεσε 30.000 δραχμές έγιναν εργασίες αντλήσεως πετρελαίου. Κατά τις εργασίες αυτές αντλήθηκε μία ποσότητα πετρελαίου εκ του διανοιχθέντος φρέατος, αλλά οι εργασίες σταμάτησαν λόγω εξαντλήσεως της σχετικής πιστώσεως.
Σοβαρότερες εργασίες έγιναν από την Αγγλική εταιρεία «ΛΟΝΤΟΝ ΟΙΛ ΝΤΕΒΕΛΟΠΜΑΝ», η οποία δαπάνησε για τον σκοπό αυτόν 320.000 δραχμών ποσό αξιόλογο για την εποχή εκείνη. Η εταιρεία αυτή εκτέλεσε δύο γεωτρήσεις εκ των οποίων η μία έφθασε σε βάθος 375 μέτρων. Και η εταιρεία όμως αυτή διέκοψε τις εργασίες της λόγω δυσμενούς γνωμοδοτήσεως του τεχνικού συμβούλου της καθηγητού Ράντγουντ, ο οποίος απεφάνθη, ότι συνεπεία των σεισμικών δονήσεων που είχαν τότε επισυμβεί στην Ζάκυνθο, τα πετρέλαια και αν υπήρχαν, θα είχαν κατά πάσα πιθανότητα διαφύγει εκ των ρωγμών που θα είχαν προξενηθεί από τον σεισμό.
Το έτος 1913 ο Ζακυνθινός επιχειρηματίας Δ. Κολαΐτης συνεταιρίσθη μετά του Άγγλου Ρόστον και διάνοιξε τριάντα γεωτρήσεις στην περιοχή Κερί και σε άλλα σημεία της Ζακύνθου. Λόγω όμως ελλείψεως επαρκών τεχνικών μέσων οι διατρήσεις έγιναν σε μικρά σχετικά βάθη των 200 έως 400 μέτρων. Από τα περισσότερα φρέατα εξήλθε πετρέλαιο και κατά την εκτίμηση του Άγγλου γεωλόγου 20 τόννοι ημερησίως.
Παράλληλα ο Κολαΐτης κατασκεύασε στην περιοχή Κρυονέρι της Ζακύνθου μικρό εργοστάσιο για την απόσταξη και πρόχειρη κατεργασία του εξαχθέντος πετρελαίου, όπου για μικρό χρονικό διάστημα παρήγαγε μερικούς τόννους πετρελαίου για μηχανές ντίζελ καθώς και ποσότητα λιπαντικών ελαίων.
Λόγω ακριβώς του ανεπαρκούς βάθους των γενομένων διατρήσεων εδημιουργηθη δυσμενής εντύπωση ακόμα και απογοήτευση για την ανεύρεση πλουσίων πηγών πετρελαίου.
Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής τα δεδομένα αλλάζουν. Από το 1941 έως το 1945 ο Γερμανικός πολεμικός στόλος έκανε τροφοδοσία καυσίμου πετρελαίου από πετρελαιοπηγές, τις οποίες οι Γερμανοί είχαν διανοίξει στην Ζάκυνθο. Αυτές τις πηγές έκλεισαν οι “σύμμαχοι” Άγγλοι το 1946 με τσιμέντο ταχείας πήξεως, με τη δόλια σκοπιμότητα την καταστροφή της ενεργειακής αυτονομίας των Ελλήνων. Η απόφραξη των πετρελαιοπηγών Ζακύνθου, ήταν προδοσία των Άγγλων εναντίον των Ελλήνων διότι οι Γερμανοί είχαν αποχωρήσει από την Ζάκυνθο και είχαν επισήμως αποδεχθεί την ήττα τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1967 – 1973, ο Σωτήριος Σοφιανόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της “ΧΡΩΠΕΙ”, με κεφάλαια της “ΧΡΩΠΕΙ” έκανε νέες διανοίξεις πετρελαιοπηγών στην Ζάκυνθο, όπου και κατασκεύασε ένα μικρό διυλιστήριο δοκιμαστικής παραγωγής, το οποίο παρήγαγε άριστης ποιότητος πετρελαιοειδή με ελάχιστα ποσοστά θείου, ενώ είχε εκπονηθεί σχεδιασμός κατασκευής μεγάλου διυλιστηρίου στην Ζάκυνθο. Το 1977 παρήγαγε πετρέλαιο στο Κερί Ζακύνθου και κατέληξε στα δικαστήρια κατηγορούμενος από την κρατική μηχανή παρ’ όλο που είχε πάρει δύο άδειες γι’ αυτό το σκοπό.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο κ. Σωτήρης Σοφιανόπουλος είχε ξεκινήσει από τις εκπομπές του στην τηλεόραση, μια δυναμική προσπάθεια ενημερώσεως των Ελλήνων για την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στην Ζάκυνθο. Ακολούθησε δυναμικά και ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Βελόπουλος από το “ΤΗΛΕ ΑΣΤΥ” επιδεικνύοντας χάρτες που είχαν συνταχθεί από το ΙΓΜΕ και είχαν καταγραφεί οι πετρελαιοφόρες περιοχές της Ελλάδος και των κοιτασμάτων ορυκτών. Και από τα χείλη του αποσβολωμένου από τις αποκαλύψεις λαού έβγαινε το ερώτημα: Γιατί δεν τα βγάζουν;
