Αν μιλούσαν τα δέντρα της φωτογραφίας το πιο πιθανόν αυτό θα λέγανε. Είναι πραγματικά απορίας άξιο, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε σε κάτι τόσο σημαντικό σαν το δεντρικό κεφάλαιο, που τόσο σπουδαίο ρόλο παίζει ή μπορεί να παίξει στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας.
Το σημερινό πόνημα, δεν αναζητά φταίχτες για τις παραπάνω εικόνες γιατί έτσι θα χαθεί η ουσία. Αναζητά τον τρόπο, για να μπει ένα τέλος ή καλύτερα το πώς είναι αδήριτη ανάγκη να αλλάξουμε στάση και νοοτροπία σε αυτό που λέγεται δενδροτόμηση αλλιώς κλάδεμα των δέντρων του δήμου μας. Η ετήσια αυτή εργασία που γίνεται κάθε χρόνο σε όλους τους δήμους, είτε από εργολαβικά συνεργεία είτε από εργαζόμενους ενός δήμου, είναι ξεκάθαρο σύμφωνα με τους επιστήμονες – ειδικούς του αντικειμένου αυτού, ότι έχει ξεστρατίσει από της επιστήμης τα μονοπάτια. Έτσι συνήθως είτε αλλάζουμε τα φώτα στα δέντρα, είτε ακόμα και τα παραμορφώνουμε. Χωρίς μάλιστα φυσικά να γνωρίζουμε, δημότες και Δήμος, πιο είναι το σωστό, όπως επίσης και το μέγεθος του προβλήματος που δημιουργούμε.
Με την άγνοια μας στο ώμο λοιπόν αλλά και με περισσή περιέργεια και ενδιαφέρον η ομάδα του Διαλόγου επισκέφτηκε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και πιο συγκεκριμένα το τμήμα Δασολογίας. Εκεί ρωτήσαμε πολλά και νομίζουμε μάθαμε χρήσιμες πληροφορίες. Μερικές από αυτές που αξίζει να αναφέρουμε είναι οι εξής:
1. Τα κλαδέματα στα δέντρα πρέπει να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Αν κάθε δέντρο είναι μια μικρή ζωγραφιά της φύσης πρέπει να είμαστε φειδωλοί στις παρεμβάσεις.
2. Η τέχνη του κλαδέματος θέλει γνώσεις, πολλές όπως καταλάβαμε και στακάτες μάλιστα. Δεν αρχίζει και τελειώνει με τις κλαδευτικές μηχανές στο χέρι. Η ανάγκη μια τέτοιας διαδικασίας δημιουργείται κυρίως και όχι μόνο όταν υπάρχει κίνδυνος για ανθρώπινες και υλικές ζημιές.
3. Ένα δέντρο μας προσφέρει δύο σημαντικές λειτουργίες. Η πρώτη είναι η αισθητική ομορφιά που μας χαρίζει, η δεύτερη είναι με την φυλλωσιά που διαθέτει λειτουργεί σαν απορρυπαντής της ατμόσφαιρας που ζούμε. Αν τα κόβουμε με τον τρόπο που βλέπουμε συνήθως στις γειτονιές μας τότε καλύτερα να τα κόψουμε εντελώς. Δεν χρειάζεται να υπάρχουν.
Ωραία τα περιγράφεις, αλλά πες μας τι να κάνουμε από εδώ και πέρα για να αλλάξουμε ρότα θα πει κάποιος. Λοιπόν από αυτά που διαβάσαμε, ρωτήσαμε, και κυρίως ακούσαμε στο ψάξιμο του θέματος που συζητάμε, σε μια μία λύση καταλήξαμε όλοι μας. Και είναι η εξής: Χρειάζεται άμεσα να υπάρξει συνεργασία του δήμου μας με το τμήμα Δασολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου. Να ξαναζεστάνουμε και να υφάνουμε το νήμα της γνώσης. Εκπαιδεύοντας εργαζόμενους με την πολύτιμη αυτή εμπειρία, κάνοντας τους πιστοποιημένους και εξπέρ στο εξαιρετικής σημασία αυτό θέμα. Η διάθεση από πλευράς πανεπιστημίου νομίζουμε πως υπάρχει και περιμένει την δική μας ανταπόκριση.
Με την ενέργεια αυτή θα γλιτώσουμε χρήματα και πολύτιμο χρόνο αλλά κυρίως θα προετοιμαστούμε για τα δύσκολα περιβαλλοντικά χρόνια που έρχονται και σε αυτά ο ρόλος των δέντρων είναι κάτι περισσότερο από πολύτιμος. Ας τους δείξουμε τον σεβασμό μας…….
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ Διάλογος
