Εδώ και 30 και πλέον χρόνια, κάθε φορά που ο Αμερικανός ηθοποιός Ράλφ Μάτσιο παρακολουθεί σε κάποια εξέδρα ένα αθλητικό γεγονός, μια εικόνα του προσώπου του αναβοσβήνει στη μεγάλη οθόνη του γηπέδου. Το όνομα του εμφανίζεται συνοδευόμενο πάντα από μια επεξήγηση τριών λέξεων για το ποιος ήταν κάποτε. «Παιδιά, θυμάστε το Karate Kid από τη δεκαετία του 1980; Είναι εδώ και βλέπει μπέιζμπολ!».
Φυσιολογικός γλυκούλης, ο 60χρονος αυτός έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του λαμβάνοντας τέτοιου είδους ταπεινώσεις με χάρη. Το 2018, μετά από δεκαετίες απουσίας είδε την επαγγελματική του στωικότητα να ανταμείβεται. Επέστρεψε, συμμετέχοντας σε μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο Cobra Kai που αναβίωσε με επιτυχία την ιστορία του Karate Kid για μια νέα γενιά θεατών στο YouTube και στη συνέχεια στο Netflix. Μόλις το 2016, ο Μάτσιο κατάφερε να αυτοσαρκαστεί σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση, αποκαλύπτοντας το μυστικό του για να δείχνει τόσο νέος στη μέση ηλικία: «Δεν δουλεύω».
Αυτές τις μέρες έχει δουλέψει αρκετά. Του στέλνουν σενάρια. Κέρδισε έναν ρόλο σε ένα δράμα του Ντέιβιντ Σάιμον, το The Deuce, για το HBO. Σύντομα θα εκδώσει μια αυτοβιογραφία, το Waxing On, που θα αφηγείται την ιστορία της γρήγορης ανόδου του στη δεκαετία του 1980, τη μακρά, αδιάφορη περίοδο από τη δεκαετία του 1990 και μετά, πριν την απότομη επαναφορά του στην ποπ κουλτούρα πριν από λίγα χρόνια. «Είναι εκπληκτικό το πώς τα πράγματα γυρίζουν» λέει ο ίδιος στον Tom Lamont σε μια συνέντευξη στον Guardian.
Ένας γλυκός, ωραίος τύπος
Ο Μάτσιο γεννήθηκε στο Λονγκ Άιλαντ, δεύτερος γιος μιας ιταλοαμερικανικής οικογένειας που διατηρούσε πλυντήρια και μια επιχείρηση φορτηγών. Ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Στίβεν, εντάχθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση, ο Ραλφ, ο οποίος λάτρευε να παρακολουθεί μιούζικαλ με τη μαμά του, άρχισε να παίζει θέατρο. Μέχρι να τελειώσει την εφηβεία του είχε παίξει σε διαφημίσεις για τσιχλόφουσκες, σε μια ταινία και σε μια σεζόν της αμερικανικής κωμικής σειράς Eight is Enough. Μετακόμισε για λίγο στο Λος Άντζελες, και η ευκαιρία του δόθηκε όταν ο Φράνσις Φορντ Κόπολα τον επέλεξε ως έναν από τους κύριους χαρακτήρες στην ταινία The Outsiders του 1983. Έδωσε συνεντεύξεις για εφηβικά περιοδικά, «ερωτήσεις τύπου μποξεράκια ή σλιπάκια» θυμάται. Η μητέρα του αγόραζε αντίτυπα και τα κρατούσε σε ένα κιβώτιο. Πολλά χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο γιος του Μάτσιο θα έβρισκε τυχαία αυτό το κιβώτιο. Αρπάζοντας μια χούφτα Teen Beats, τρέχοντας μέσα στο σπίτι για να πει στην αδελφή του την ανακάλυψή του, φώναξε: «Ο μπαμπάς ήταν τεράστιος! Και το χάσαμε».
Ο Μάτσιο είχε ήδη γνωρίσει τη μέλλουσα σύζυγό του, Φίλις, πριν φύγει από το Λονγκ Άιλαντ για το Λος Άντζελες. Μέχρι να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο The Karate Kid, το 1982, είχε επιστρέψει στο Λονγκ Άιλαντ, εν μέρει επειδή η σχέση του με τη Φίλις είχε σοβαρέψει. Παντρεύτηκαν νέοι και από τότε είναι μαζί. «Βαθαίνει» λέει ο Μάτσιο για τα 35 χρόνια γάμου, «όντως βαθαίνει. Υπάρχουν πλέον σιωπηλές συζητήσεις. Υπάρχει μια στενογραφία. Ο γάμος είναι δουλειά. Μια σχέση είναι πάντα δουλειά. Αλλά το να έχεις κάποιον για να κάνεις το ταξίδι μαζί του; Να σε καταλαβαίνουν, στο βαθύτερο επίπεδο; Η ολότητα αυτού του γεγονότος είναι ξεχωριστή».
Η αληθινή κόντρα με τον αντίπαλό του
Όταν άρχισαν τα γυρίσματα στην Καλιφόρνια, ο Μάτσιο και ο ηθοποιός που υποδυόταν τον βασανιστή του, ο Γουίλιαμ Ζάμπκα, δεν συμφιλιώθηκαν ποτέ πλήρως μεταξύ τους. Υπήρξε ένα ατύχημα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της μάχης του Halloween που κατέληξε με τον Μάτσιο να μένει αναίσθητος. Αυτή η υποβόσκουσα ένταση τροφοδότησε χρήσιμα την ταινία.
Η ταινία έβγαλε 180 εκατομμύρια δολάρια στο box office. Ο Μάτσιο παγκόσμιος σταρ πλέον, εμφανίστηκε σε ένα έργο του Broadway με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Πήγε στην Ιαπωνία για τα γυρίσματα του σίκουελ του The Karate Kid.
Για μερικά χρόνια, ο Μάτσιο καταλάβαινε ότι το όνομά του ήταν στη «λίστα»- δηλαδή στη λίστα των θαυμαστών νέων ηθοποιών, επιθυμητών για τους πράκτορες διανομής ρόλων. Με τρομερή ταχύτητα ένιωσε να γλιστράει από τη λίστα και μετά να βγαίνει από αυτήν, προφανώς για να μην επιστρέψει ποτέ.
Σε απόλυτη ειρήνη με τον εαυτό του
Ο ίδιος τείνει να χαρακτηρίζει την έναρξη της «ξηρής περιόδου μου… των ισχνών μου χρόνων» μετά την εμφάνισή του στην κωμωδία «Ο ξάδερφός μου ο Vinny», το 1992. Στην πραγματικότητα, μπορεί να είχε βγει από την πορεία του πολύ νωρίτερα.
«Ήμουν σε μια συμφωνία με το στούντιο που έκανε casting τόσο στα Φιλαράκια όσο και στα Επείγοντα περιστατικά. Και με κάποιο τρόπο δεν με έβαλαν σε κανένα από τα δύο. Αλλά θέλετε να μάθετε την αλήθεια; Από εδώ που κάθομαι τώρα; Ήταν το καλύτερο πράγμα. Οι σωστοί άνθρωποι παίρνουν τους σωστούς ρόλους» θα πει σήμερα.
«Το να παίρνεις ρίσκα, το να είσαι πιο σπασμωδικός με τις αποφάσεις, με τον τρόπο ζωής σου, αυτό μάλλον δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες. Το καταλαβαίνω αυτό. Αλλά δεν ήμουν εγώ» θα συμπληρώσει.
Ο Μάτσιο έχει ένα επαγγελματικό μότο: ένα πόδι στη σόουμπιζ, ένα πόδι έξω. «Τίποτα δεν με έπαιρνε μακριά από το σπίτι μου. Αντίθετα, είχα τη δυνατότητα να είμαι κοντά στα παιδιά μου καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας. Ήμουν εκεί. Τα παιδιά μου είναι τώρα στα 20 τους. Είμαστε πολύ, πολύ κοντά. Νομίζω ότι αυτό οδήγησε σε μια πιο πλούσια εμπειρία συνολικά».
*Το βιβλίο «Waxing On: The Karate Kid and Me» του Ραλφ Μάτσιο κυκλοφορεί στις 18 Οκτωβρίου από τον Penguin Random House.
