Η ΠΕΡΙΟΧΉ ΚΟΡΔΕΛΙΟΎ ΕΥΌΣΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΊΟΥ
Θα αλλάξει ΤΈΤΑΡΤΗ ΦΟΡΆ το όνομά της.
Κάθε δήμαρχος που φιλοδοξεί να πάρει περισσότερους ψήφους, θέλει να αλλάξει και το όνομα.
Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΤΌΠΟΥ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΑ ΑΡΧΕΊΑ ΤΟΥ ΔΉΜΟΥ Κ.Α.
Το 1924 υπήρχε μία κοινότητα
*Κορδελιού* και για τα τρία χωριά
Κορδελιό,Κουκλουτζά και Χαρμάνκιοϊ,με έδρα το Κορδελιό.
Περίπου το 1927 όπως λένε και τα αρχεία του δήμου, διαμαρτυρήθηκε ο Κουκλουτζάς τώρα Εύοσμος. Ήταν μεγαλύτερο χωριό και έτσι πήρε την έδρα της κοινότητας.
με το ίδιο όνομα,
*Κορδελιό*
Το 1949 άλλαξαν από τουρκικά σε ελληνικά τα ονόματα των χωριών.
Ο Κουκλουτζάς σε Εύοσμο
Το Χαρμάνκιοϊ σε Ελευθέριο
Το Κορδελιό παρέμεινε Κορδελιό.
Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΉΣ.
Το 1912 και 1913 τελείωσε ο πρώτος και δεύτερος Βαλκανικός πόλεμος
Ελευθερώθηκε η Ηπειρος η Μακεδονία και ένα μέρος της Θράκης.
Από τα απελευθερωμένα μέρη έφυγαν αρκετοί οι Τούρκοι Βούλγαροι
Σλάβοι και άλλοι .
Η γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή μειώθηκε πολύ, γιατί δεν υπήρχαν εργατικά χέρια. ΣΤΟΝ ΠΡΏΤΟ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟ ΠΌΛΕΜΟ
ΣΤΑ ΤΈΛΗ ΤΟΥ 1915
στην Θεσσαλονίκη ήρθε Αγγλογαλλικός στρατός περίπου
480.000 για να ανοίξουν το μέτωπο της Δοϊράνης.
Στην περιοχή του δήμου μας ο συμμαχικός στρατός έκανε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, μεταξύ αυτών το στρατόπεδο του Ζιάκα και το στρατιωτικό νοσοκομείο,(πού ήταν το μεγαλύτερο της θεσσαλονίκης) στο
Χαρμανκιοϊ ,για στρατιώτες και πολίτες.
ΤΌΤΕ ΧΑΡΜΑΝΚΙΟΪ
Ήταν μία τεράστια έκταση που άρχιζε ανατολικά από την μονή Λαζαριστών δυτικά μέχρι τον Γαλλικό ποταμό, βόρεια από τα χωρια Πεντάλοφο, Νεοχωρούδα, Παλαίκαστρο και νότια μέχρι το Χατζή μπαχτσέ και τη θάλασσα.
Μέσα σε αυτή την έκταση υπήρχαν
Τουρκικά τσιφλίκια,
Ένα μεγάλο μέρος που αλωνίζαν (χαρμάνι) γι’αυτό και το όνομα Χαρμάνκιοϊ, ο οικισμός του Αγίου Αθανασίου στον Εύοσμο και ένας άλλος οικισμός στην Μαγνησία.Σε αυτήν την μεγάλη έκταση μετά την καταστροφή της Μικράς Ασίας το 1922 εγκαταστάθηκαν και Μικρασιάτες προσφυγες και θα γίνουν τα χωριά Μαγνησία Διαβατά Κορδελιό Κουκλουτζάς Μενεμένη Αμπελόκηποι Σταυρούπολη Ηλιούπολη κ.α.
Το 1919 έληξε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και ο Αγγλογαλικός στρατός έφυγε από τη Θεσσαλονίκη.
Όλες οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις κ.α εγκαταλείφθηκαν.
Το νοσοκομείο στο Χαρμάνκιοϊ, σήμερα Ελευθέριο, εξακολουθούσε και λειτουργούσε για τους πολίτες και έλληνες στρατιώτες.
ΤΟ 1919,Ο ΒΕΝΙΖΈΛΟΣ ΈΣΤΕΙΛΕ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΆΚΗ στην Ρωσία να μεσολαβήσει για να έρθουν στην Μακεδονία και Θράκη Πόντιοι του Καυκάσου που ήταν υπό Ρωσικό διωγμό και κινδύνευαν με σφαγή. Τους ήθελε για να εγκατασταθούν στα εγκατειλημμένα χωριά και κτήματα του πολέμου στη Μακεδονία και Θράκη. Τελικά ο Καζαντζάκης το 1919, έφερε με καράβια από το Βατούμ, περίπου 150.000 Καυκάσιους
Πόντιους.Εγκαταστάθηκαν τέλος του 1919 σταδιακά,στο άδειο στρατόπεδο της Καλαμαριάς και στο νοσοκομείο στο Ελευθέριο. Για τις ανάγκες των ποντίων έκαναν περισσότερους θαλάμους από 60 που ήταν αρχικά έγιναν
περίπου 100
Γέμισαν οι θάλαμοι προσφυγες.Το νοσοκομείο υπολειτουργούσε και όλοι οι θάλαμοι έγιναν σαν ένα κέντρο υποδοχής προσφύγων και διανομής αυτών σε χωριά της Μακεδονίας και της Θράκης.
Το 1922 με την Μικρασιατική καταστροφή ήρθαν και οι πρόσφυγες Έλληνεςτης Μικράς Ασίας. Έγιναν περισσότεροι θάλαμοι στο σύνολο περίπου 160.Μεταξύ των Ελλήνων ήταν και από άλλα εθνη πού πολέμησαν τους Τούρκους στο πλευρό των Ελλήνων.
Ήρθαν Αρμένιοι Τσερκέζοι Ασίριοι κ.α
Όλοι αυτοι πολιτογραφήθηκαν Έλληνες, εκτός από τους Αρμένιους.
Η παγκόσμια Αρμενική κοινότητα τους έκανε σπίτια το 1950 και έφυγαν από τους θαλάμους.
Βόρεια του νοσοκομείου έγιναν τα χωριά Κορδελιό και Κουκλουτζάς.Τα κτήματά τους έφτασαν μέχρι την περίφραξη του νοσοκομείου σε όλη την περίμετρο του.
(Τό νοσοκομείο υπαγόταν στο υπουργείο πρόνοιας.)
Και προς νότο, και πέραν της οδός μοναστηρίου, μέχρι την οδό πόντου, κάτω από την σημερινή Διαλογή.
Οι περισσότεροι πρόσφυγες από το νοσοκομείο εγκαταστάθηκαν σε χωριά και πήραν ανταλλάξιμη περιουσία. Όσοι δεν είχαν περιουσία στην Μικρά Ασία, έμειναν στο νοσοκομείο γιατί δεν υπαγόταν στον νόμο περί ανταλλαξίμων.
Από το νοσοκομείο έφυγαν πρόσφυγες με τη θέλησή τους προς άλλα μέρη της ελλάδας πιθανόν κοντά σε συγγενείς όπου υπήρχε δουλειά.
Πολλοί από αυτούς έμειναν, επειδή έπιασαν δουλειά στους μπαξέδες στα τούβλα και σε βιοτεχνίες, βιομηχανίες της Θεσσαλονίκης.
Περίπου το 1935 η πρόνοια γκρέμισε μέρος από τους θαλάμους και έκτησε μερικά σπίτια για τους πρόσφυγες.
Με τον πόλεμο του 1940 το πρόγραμμα σταμάτησε και άρχισε 1950. Έτσι η πρόνοια γκρέμισε τα παραπίγματα και έχτισε μονοκατοικίες με ωραία ρυμοτομία, πεζοδρόμια ανθόκηπος κ.α.
Τα σπίτια αυτά τα χρέωσε στους πρόσφυγες και τα πλήρωσαν σε μακροχρόνιο δάνειο.
Τα σπίτια έγιναν αποκλειστικά μέσα στα όρια της έκτασης του νοσοκομείου της πρόνοιας, γιατί όλη την γύρω περιοχή
το δημόσιο την έδωσε στους πρόσφυγες ανταλλάξιμους το 1923.
Νότια του νοσοκομείου υπήρχε μία λωρίδα του δημοσίου, όπου το 1985 έγιναν τα πάρκα πού είναι πίσω από τον Σκλαβενίτη και το πάρκο με το κτίριο Περιβαντολογικής μελέτης. Νότια από το πάρκο, το Νο.1 στον χάρτη, είναι το ανταλλάξιμο κτήμα του παππού μου Δημητρίου Ράλλη.
Το προσφυγικό του σπίτι είναι στο Κορδελιό οδός Ανδρέα Παπανδρέου 96-98. Το έδωσε προίκα στην κόρη του και έκανε σπίτι μέσα σε αυτό το κτήμα της οδού μοναστηρίου.
Στο κτήμα αυτό σήμερα χτίστηκε ο Σκλαβενίτης, το θέατρο Μίκης Θεοδωράκης και η ιδιόκτητη οικοδομή στη γωνία Μοναστηρίου και Ανδρέα Παπανδρέου. Το Ν.2 κτήμα είναι του Καραβασίλη. Πρόσφυγας νέου Κορδελιού το προσφυγικό σπίτι του είναι οδός Μεταμορφώσεως 14
στο Κορδελιό.
Και αυτός το έδωσε προίκα στην κόρη του και έκανε σπίτι στο ανταλλάξιμο κτήμα του, επί της οδού Μοναστηρίου γωνία με οδ.Καραμανλή
ΤΟ 1949 ΆΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΟΝΌΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΟΥΡΚΙΚΆ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΆ, ο Κουκλουτζάς ονομάστηκε Έυοσμος με κοινότητα *Ευόσμου*.
Το Χαρμάνκιοί σε Ελευθέριο με κοινότητα *Ελευθερίου*
που υπαγόταν και το Κορδελιό(πού είναι 30 φορές μεγαλύτερο), έτσι ξαφνικά χωρίς να ξέρει κανείς. Τα χρόνια εκείνα του 1949 όποιος προσπαθούσε να διαμαρτυρηθεί, το λιγότερο θα τον έστελναν σε κανένα
ξερουνήσι για παραθέρεση.
Ξαφνικά σαν από θαύμα το Κορδελιό,30 φορές μεγαλύτερο από το Ελευθέριο, έσβησε από τον χάρτη
Στα λεωφορεία και σε άλλες πινακίδες παντού Ελευθέριο. Ακόμη και σήμερα οι
Οι χάρτες της Ελλάδος Ελευθέριο γράφουν. Αυτό κράτησε μέχρι το 1984 δηλαδή το Κορδελιό δεν υπήρχε, επί 33 χρόνια.
Το 1984 αναβαθμίστηκε η κοινότητα Ελευθερίου σε δήμο, με δήμαρχο τον Κώστα Παπαδόπουλο.
Ο δήμος πήρε το όνομα *Ελευθερίου Κορδελιού* παρόλο που το κορδελιό είναι 30 φορές μεγαλύτερο σε έκταση. Στο κάτω κάτω είναι και πολύ ιστορικό όνομα. ΌΠΟΥ ΣΜΎΡΝΗ ΚΑΙ ΚΟΡΔΕΛΙΌ.
ΌΠΟΥ ΚΟΡΔΕΛΙΌ ΚΑΙ ΣΜΎΡΝΗ.
Αυτό λέει η ιστορία μέχρι και σήμερα.
Μέχρι και σήμερα για το Κορδελιό γράφουν τραγούδια, βιβλία κ.α
ΑΛΛΆ ΜΈΧΡΙ ΚΑΙ ΣΉΜΕΡΑ ΟΙ ΧΆΡΤΕΣ ΓΡΆΦΟΥΝ ΕΛΕΥΘΈΡΙΟ
ΜΈΧΡΙ ΚΑΙ ΣΉΜΕΡΑ
ΤΟΠΙΚΟΙ ΆΡΧΟΝΤΕΣ
ΠΡΟΣΠΑΘΟΎΝ ΝΑ ΠΝΊΞΟΥΝ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΟΡΔΕΛΙΟΎ……
Και όλα αυτά για περισσότερους ψήφους.
Αυτό έκανε και ο κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΊΔΗΣ.
Ξεκίνησε τον προεκλογικό του αγώνα με το σύνθημα να αλλάξει το όνομα
του δήμου. ΑΥΤΌ ΥΠΟΣΤΗΡΊΖΕΙ ΚΑΙ Η κ. ΜΑΝΟΎΚΑ.
Λένε ότι το Ελευθέριο έχει τον ίδιο πληθυσμό με το Κορδελιό,δλδ
20–25000 κατοίκους. Αναρωτιέμαι, ξέρουν προς τα που πέφτει το Ελευθέριο και την έκταση του;;;;
ΤΈΤΟΙΑ ΆΓΝΟΙΑ;;; ή τί άλλο;;;
ΕΛΛΆΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΊΟ ΣΟΥ.(Ανοίξτε τις φωτογραφίες και τους χάρτες, μελετήστε το καλά)
