Η κοπέλα έλαβε την περασμένη εβδομάδα την τελική έγκριση για την υποβοηθούμενη ευθανασία
Η υπόθεση της Zoraya ter Beek, μίας 28χρονης Ολλανδής που έλαβε άδεια από το κράτος για να υποβληθεί σε ευθανασία λόγω σοβαρών ψυχικών ασθενειών, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και διχασμό στο ολλανδικό κοινό.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα The Guardian, η 28χρονη αναμένεται να υλοποιήσει την απόφασή της μέσα στις επόμενες εβδομάδες τροφοδοτώντας τη συζήτηση σε όλη την Ευρώπη για το θέμα.
Η κοπέλα έλαβε την περασμένη εβδομάδα την τελική έγκριση για την υποβοηθούμενη ευθανασία μετά από διαδικασία 3,5 βάσει νόμου που ψηφίστηκε στις Κάτω Χώρες το 2002.
Η περίπτωσή της προκάλεσε συζήτηση, καθώς η υποβοηθούμενη ευθανασία για άτομα με ψυχιατρικές ασθένειες στην Ολλανδία παραμένει ασυνήθιστη, αν και ο αριθμός τους αυξάνεται. Το 2010, υπήρχαν δύο περιπτώσεις που αφορούσαν ψυχιατρικά πάθη- το 2023, υπήρχαν 138: το 1,5% των 9.068 θανάτων από ευθανασία.
Ένα άρθρο για την περίπτωσή της, που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο, αναδείχθηκε από διεθνή μέσα ενημέρωσης, προκαλώντας κατακραυγή που προκάλεσε τεράστια αγωνία στην Ter Beek. Είπε ότι ήταν κατανοητό ότι περιπτώσεις όπως η δική της ήταν αμφιλεγόμενες.
«Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όταν είσαι ψυχικά άρρωστος, δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά, πράγμα που είναι προσβλητικό», δήλωσε στον Guardian. «Καταλαβαίνω τους φόβους που έχουν ορισμένα άτομα με αναπηρία σχετικά με την υποβοηθούμενη θανάτωση και τις ανησυχίες για το αν οι άνθρωποι πιέζονται να πεθάνουν.
Αλλά στην Ολλανδία, έχουμε αυτόν τον νόμο για περισσότερα από 20 χρόνια. Υπάρχουν πραγματικά αυστηροί κανόνες και είναι πραγματικά ασφαλές», είπε.
Σύμφωνα με την ολλανδική νομοθεσία, για να δικαιούται κάποιος υποβοηθούμενο θάνατο, πρέπει να βιώνει «αφόρητο πόνο χωρίς προοπτική βελτίωσης» ενώ το άτομο πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένο και ικανό να λάβει μια τέτοια απόφαση.
Οι δυσκολίες της Ter Beek ξεκίνησαν από την παιδική της ηλικία. Έχει χρόνια κατάθλιψη, άγχος, τραύμα και απροσδιόριστη διαταραχή προσωπικότητας. Έχει επίσης διαγνωστεί με αυτισμό.
Όταν γνώρισε τον σύντροφό της, πίστευε ότι το ασφαλές περιβάλλον που της προσέφερε θα την θεράπευε. «Αλλά συνέχισα να αυτοτραυματίζομαι και να νιώθω αυτοκτονική».
Ξεκίνησε εντατικές θεραπείες, που περιλάμβαναν φαρμακευτική αγωγή και περισσότερες από 30 συνεδρίες ηλεκτροσπασμοθεραπείας. «Στη θεραπεία, έμαθα πολλά για τον εαυτό μου και τους μηχανισμούς αντιμετώπισης, αλλά αυτό δεν διόρθωσε τα κύρια ζητήματα.
Στην αρχή της θεραπείας, ξεκινάς αισιόδοξα. Πίστευα ότι θα γινόμουν καλύτερα. Αλλά όσο περισσότερο διαρκεί η θεραπεία, αρχίζεις να χάνεις την ελπίδα».
Μετά από 10 χρόνια, «δεν είχε μείνει τίποτα» όσον αφορά τη θεραπεία. «Ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω στον τρόπο που ζω τώρα». Είχε σκεφτεί να αυτοκτονήσει, αλλά ο βίαιος θάνατος από αυτοκτονία μιας συμμαθήτριάς της και οι επιπτώσεις του στην οικογένεια του κοριτσιού την απέτρεψαν.
«Τελείωσα τις θεραπείες τον Αύγουστο του 2020 και μετά από μια περίοδο αποδοχής ότι δεν υπήρχε άλλη θεραπεία, έκανα αίτηση για υποβοηθούμενο θάνατο τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Πρόκειται για μια μακρά και περίπλοκη διαδικασία. Δεν είναι ότι ζητάς υποβοηθούμενο θάνατο μια Δευτέρα και είσαι νεκρός την Παρασκευή», είπε.
Όταν τον Απρίλιο δημοσιεύτηκε το άρθρο για την περίπτωσή της – το οποίο, σύμφωνα με την Ter Beek, είχε πολλές ανακρίβειες και παραποιήσεις – τα εισερχόμενά της «εξερράγησαν».
Τα περισσότερα σχόλια προέρχονταν από χώρες εκτός της Ολλανδίας, πολλά από τις ΗΠΑ. Η ίδια διέγραψε γρήγορα όλους τους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Οι άνθρωποι έλεγαν: «Μην το κάνεις, η ζωή σου είναι πολύτιμη». Άλλοι έλεγαν ότι είχαν θεραπεία, όπως μια ειδική δίαιτα ή φάρμακα. Κάποιοι μου είπαν να βρω τον Ιησού ή τον Αλλάχ ή μου είπαν ότι θα καώ στην κόλαση. Ήταν μια απόλυτη καταιγίδα. Δεν μπορούσα να αντέξω όλη την αρνητικότητα».
Πώς θα γίνει η ευθανασία
Την καθορισμένη ημέρα, η ιατρική ομάδα θα μεταβεί στο σπίτι της Ter Beek. «Θα ξεκινήσουν δίνοντάς μου ένα ηρεμιστικό και δεν θα μου δώσουν τα φάρμακα που σταματούν την καρδιά μου μέχρι να πέσω σε κώμα. Για μένα, θα είναι σαν να αποκοιμιέμαι. Ο σύντροφός μου θα είναι εκεί, αλλά του έχω πει ότι δεν πειράζει αν χρειαστεί να φύγει από το δωμάτιο πριν από τη στιγμή του θανάτου», είπε.
«Τώρα έχει έρθει το σημείο, είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό και βρίσκουμε μια κάποια γαλήνη. Αισθάνομαι κι εγώ ενοχές. Αλλά μερικές φορές, όταν αγαπάς κάποιον, πρέπει να τον αφήσεις να φύγει», λέει η Ter Beek.
